De Vlaamse Wooncode vermeldt de veiligheids-, gezondheids- en comforteisen waaraan elke (huur)woning moet voldoen voor ze te huur gesteld wordt. Het is de bedoeling om gevaarlijke of ongezonde toestanden in een woning, zoals onveilige gas- en elektriciteitsvoorzieningen, vochtproblemen, onhygiënische toestanden, opstapeling ... te vermijden of, indien aanwezig, aan te pakken.
De Vlaamse overheid bepaalt minimale kwaliteitsnormen waaraan elke woning moet voldoen. Het gaat om normen voor basiscomfort, veiligheid en gezondheid wat betreft:
- elektrische installaties
- gasinstallaties
- verwarmingsmogelijkheden
- sanitaire voorzieningen
- verlichtings- en verluchtingsmogelijkheden
- oppervlakte van de woongedeelten
- stabiliteit en de bouwfysica
- toegankelijkheid en de veiligheid van trappen en balustrades
- rookmelders
Regelgeving
Decreet houdende de Vlaamse Wooncode
Op 1 februari 2008 zijn de huidige kwaliteitsnormen in werking getreden.
Het nieuwe Vlaamse Huurdecreet (1 januari 2019) bepaalt wie welke kosten en lasten moet betalen en geeft ook een lijst van kleine herstellingen waarvoor de huurder verantwoordelijk is. Tijdens de huur is het de verhuurder die de gebreken die te wijten zijn aan ouderdom (normale slijtage) of overmacht moet herstellen. De huurder moet de woning correct onderhouden en de schade herstellen die zij/hij zelf toegebracht heeft.
Wanneer de huurwoning voldoet aan de kwaliteitsnormen levert de gemeente een conformiteitsattest af. Verhuurders kunnen proactief een conformiteitsattest aanvragen voor de woning die ze verhuren.
De technisch adviseur van het woonproject is door de gemeente aangesteld om de nodige vaststellingen te doen. Als neutrale expert geeft hij informatie en biedt hij ondersteuning aan alle betrokkenen: zowel aan huurders, verhuurders als aan eigenaars/bewoners.
Elke betrokkene kan beroep doen op gratis advies. De technisch adviseur geeft onder andere ondersteuning bij het noodzakelijk herstel. De woonconsulent geeft informatie over premies en subsidies.